Koningin Wilhelmina vluchtte tijdens de Tweede Wereldoorlog naar Engeland, wat door sommigen wordt beschouwd als verraad, omdat zij Nederland verliet om haar eigen veiligheid te waarborgen. Critici beweren dat ze hiermee afstand deed van de troon en haar onderdanen in de steek liet. Er werd nooit een officieel vredesverdrag getekend, slechts een wapenstilstand, wat de vraag oproept of Nederland formeel nog steeds bij Duitsland hoort, aangezien de Amerikanen later de controle overnamen.
Prinses Juliana trouwde met Prins Bernhard, een omstreden figuur die volgens geruchten nauwe banden had met nazi-Duitsland en zelfs als bodyguard van Hitler zou hebben gefungeerd. Bernhard werd al op jonge leeftijd opgeleid binnen organisaties die sympathiseerden met het nazi-gedachtegoed. Er wordt beweerd dat zijn huwelijk met Juliana mogelijk strategisch was om invloed te behouden over Nederland.
De Nederlandse identiteit wordt verder ter discussie gesteld, aangezien het volkslied verwijst naar 'Duits bloed', wat vragen oproept over de historische banden met Duitsland. De gruwelijkheden van de Eerste en Tweede Wereldoorlog staan in schril contrast met deze symboliek, wat leidt tot speculaties over de ware loyaliteiten en bedoelingen van het koningshuis.
Als kind vroeg ik me altijd af waarom de zin “ben ik van Deutschen blut” in het nederlandse volksliled stond. Veel oorlogsmisdadigers uit de nazitijd verzamelden zich in Bariloche, Argentinië hun vakantie oord, vaak in alle rust samenlevend met anderen die betrokken waren bij gruwelijke daden.
Na de Tweede Wereldoorlog werd Argentinië een veilige haven voor talloze nazi’s die op de vlucht waren voor gerechtigheid. President Juan Perón, een bekende nazi-sympathisant met nauwe banden met Europese dictatoren zoals Mussolini, speelde een cruciale rol in het faciliteren van hun ontsnapping. Hij regelde veilige doorgangen voor vele hooggeplaatste nazi-functionarissen, die in de jaren na de oorlog hun toevlucht zochten in Zuid-Amerika. Een van de belangrijkste locaties waar zij zich vestigden, was de Patagonische stad Bariloche—een stad met een opmerkelijk verleden dat tot op de dag van vandaag niet volledig is verteld.
Elke bezoeker aan Bariloche wordt onmiddellijk getroffen door de architectuur in Alpenstijl, die kenmerkend is voor de stad en de omliggende regio. Dit architecturale erfgoed is niet alleen te danken aan het bergachtige klimaat en de overvloed aan hout, maar ook aan de lange geschiedenis van Duitse immigratie. Eind 19e eeuw vestigden veel Duitstalige immigranten uit Oostenrijk, Slovenië en Duitsland zich hier, aangetrokken door de aanwezigheid van Carlos Wiederhold, een Duitse kolonist die de winkel La Alemana – ‘De Duitser’ – oprichtte.
Toen de Tweede Wereldoorlog eindigde en nazi’s als oorlogsmisdadigers werden beschouwd, was Patagonië – zowel in Argentinië als Chili – een logische schuilplaats. President Perón’s sympathie voor de nazi’s en zijn nauwe contacten met Hitler leidden tot de oprichting van ontsnappingsroutes, de beruchte ratlines, via Spanje en Italië. Argentinië stond bekend om zijn poreuze grenzen, wat nazi's in de jaren 1940 de mogelijkheid gaf om gemakkelijk het land binnen te komen, vaak op tijdelijke toeristenvisa. Sommigen wisten zelfs een verblijfsvergunning te bemachtigen en dienden later in het Argentijnse leger.
Bariloche is doordrenkt van nazi-gerelateerde verhalen—sommige waar, andere geromantiseerd. De meest sensationele bewering is dat Adolf Hitler en Eva Braun in werkelijkheid ontsnapten naar Argentinië en onderdoken op het Inalco-landgoed buiten de stad. De algemene historische consensus blijft echter dat Hitler en Eva Braun in 1945 zelfmoord pleegden in hun Berlijnse bunker. Desondanks verbleef de beruchte nazi-arts Josef Mengele korte tijd in Bariloche voordat hij naar Brazilië vertrok, waar hij experimenten uitvoerde om een ‘Arische tweeling’ te creëren—een gruwelijke en angstaanjagende onderneming.
Eén van de meest beruchte nazi’s die zich in Bariloche vestigde, was Erich Priebke, een SS-officier die met hulp van het Vaticaan naar Argentinië wist te ontsnappen. Priebke leefde er decennialang als een vrij man en klom op tot directeur van de Duitse school in de stad, het Colegio Alemán. Zijn vredige bestaan werd ruw verstoord in 1994, toen hij door de Amerikaanse journalist Sam Donaldson van ABC News op straat werd geconfronteerd. Na deze onthulling werd Priebke onder huisarrest geplaatst door de Argentijnse autoriteiten en later uitgeleverd aan Italië, waar hij werd berecht.
Een andere prominente nazi die in Bariloche onderdook, was Reinhard Kopps, die eveneens door het team van Donaldson werd ontdekt. Hij speelde een sleutelrol bij het verraden van Priebke aan de media, waarna hij zelf op de vlucht sloeg. Kopps overleed uiteindelijk in Bariloche in 2001.
Tot op de dag van vandaag blijft Bariloche een stad met een complex en controversieel verleden, waarin het Europese erfgoed, de schaduw van het Derde Rijk en de zoektocht naar gerechtigheid met elkaar verweven zijn.
Prinses Juliana trouwde prins Bernhard, ondanks de geruchten over zijn connecties met het naziregime. Op hun huwelijk werd zelfs een bekend nazilied “Het Horst Wessellied” welke symbool stond voor het naziregime gespeeld, wat natuurlijk uit den boze was. Reden hiervan is dat sommige leden van de Europese aristocratie sympathieën of connecties hadden met het nazisme.
Prins Bernhard, bijvoorbeeld, had een Duitse achtergrond en werd in verband gebracht met Duitse elites. Deze personen zorgden ervoor dat bepaalde nazi-symboliek in monarchale kringen niet werd geweerd.
redenen:
• Invloed van individuen met een discutabel oorlogsverleden binnen koninklijke kringen.
• Culturele banden met Duitsland die niet waren verbroken.
• Gebrek aan afstand nemen van bepaalde figuren binnen de adel
Het "Horst Wessellied" werd beschouwd als een uiterst controversieel en schandelijk lied, omdat het diende als het officiële partijlied van de NSDAP (Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij) en werd geassocieerd met de nazistische ideologie en propaganda. Het lied werd gebruikt als strijdlied van de nazi's en stond symbool voor hun gewelddadige en onderdrukkende regime tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Waarom was het schandalig en stuitte het veel Nederlanders tegen de borst?
1. Associatie met nazi-Duitsland:
o Het lied werd rechtstreeks verbonden met de verschrikkingen van het nazisme, waaronder de Holocaust, de onderdrukking van Nederland en andere bezette gebieden, en de miljoenen slachtoffers die vielen door de oorlogsmisdaden van nazi-Duitsland.
o Voor Nederlanders die zwaar geleden hadden onder de bezetting (1940-1945), werd het lied een pijnlijk symbool van collaboratie, verraad en onderdrukking.
2. Herinnering aan de Duitse bezetting:
o Tijdens de bezetting probeerde nazi-Duitsland de Duitse cultuur en ideologie in Nederland te verspreiden. Het spelen of zingen van het "Horst Wessellied" herinnerde Nederlanders aan de periode van onderdrukking, waarin vrijheid van meningsuiting en politieke onafhankelijkheid volledig werden onderdrukt.
3. Symbool van onderdrukking en terreur:
o Het lied werd vaak gespeeld bij nazi-bijeenkomsten, parades en bij officiële evenementen, waarbij het diende als propaganda-instrument om nationalistische en antisemitische gevoelens te versterken. Voor Nederlanders betekende het een heropleving van de angst en het geweld dat de nazi's in het land verspreidden.
4. Collaboratie en NSB:
o In Nederland werd het lied ook geassocieerd met de Nationaal-Socialistische Beweging (NSB), die met de Duitse bezetters samenwerkte. Mensen die het lied zongen of speelden, werden vaak gezien als verraders en collaborateurs. Dit zorgde voor enorme verdeeldheid binnen de Nederlandse samenleving na de oorlog.
5. Het verbod na de oorlog:
o Na de bevrijding in 1945 werd het lied in Nederland verboden, en het spelen of zingen ervan werd als een uiting van nazistische sympathieën beschouwd. Dit leidde tot hevige reacties wanneer het lied toch werd gespeeld of aangehaald.
In essentie werd het "Horst Wessellied" een symbool van de grootste tragedie in de Europese geschiedenis, en het herinnerde Nederlanders aan een periode van onderdrukking, verlies en verzet tegen een onderdrukkend regime. Daarom roept het lied nog steeds heftige emoties en sterke morele afwijzing op.
https://www.youtube.com/watch?v=ef_WZ4mdXSs
Een echte bruiloftsknaller
Ook Koningin Beatrix trouwde met Prins Claus, van Duitse afkomst, wat wederom voor discussie zorgde.
Later trouwde Willem-Alexander met Máxima Zorreguieta, wiens vader nauw betrokken was bij het Argentijnse regime, bekend om zijn gewelddadige onderdrukking en terreur. Tegenstanders van dat regime werden op gruwelijke wijze gemarteld en jonge jongens werden levend uit vliegtuigen gegooid, de moeders die op zoek bleven naar hun kinderen werden "de huilende moeders" genoemd.
De strijd tegen de linkse guerrilla was slechts een excuus voor het vestigen van het Argentijnse schrikbewind. Het ware motief voor de misdaden was het radicaal omvormen van de economie. Burger bestuurders als Jorge Zorreguieta werkten daar volop aan mee’, meent dr. Roelf Haan, econoom en van 1985 tot 1996 algemeen directeur van de Ikon. Tijdens het regime van generaal Videla woonde hij in Buenos Aires.
Het wordt steeds duidelijker dat Jorge Zorreguieta, de vader van de kroonprinselijke geliefde Máxima, schuldig is aan misdaden tegen de menselijkheid. Zorreguieta was van 1976 tot 1981 in Videla’s regering belast met de post landbouw. Eerst als staatssecretaris en uiteindelijk als minister. Tijdens de militaire dictatuur werden volgens officiële cijfers tussen de vijftien- en dertigduizend mensen op systematische wijze ontvoerd, gemarteld en vermoord. Toen de relatie van Willem-Alexander en Máxima net bekend was geworden en de media lucht kregen van de rol die haar vader in het regime van Videla had gespeeld, werd nog tamelijk luchtig gedaan over zijn verantwoordelijkheid.
Wat had een minister van Landbouw te maken met de misdaden van militairen? Alles, meent Roelf Haan. ‘De grote fout is dat het beleid van Videla in het teken wordt geplaatst van de strijd tegen het terrorisme. Dat was precies wat de junta wilde. Het terrorisme was al onder controle toen Videla aan de macht kwam. Het ging veel verder. In de ogen van het bewind was iedereen die ook maar iets voorstond van ware democratie en vrijheid van meningsuiting een rebel die uitgeroeid moest worden.’ Op de stations hingen posters met de tekst ‘Wie niet voor mij is, is tegen mij’, herinnert Haan zich. In feite voerde de junta een totale oorlog met de vernietiging van de moderne Argentijnse samenleving als inzet. ‘De elite wilde terug naar een economie waarin zij het voor het zeggen had. Dát was voor haar de reden om mee te werken aan Videla’s schrikbewind. Ze wisten precies waar ze aan begonnen. Als je de economie in korte tijd wilt veranderen ten nadele van arbeiders, kleine boeren en middenstanders, lukt dat alleen door keihard op te treden. Dan moet het volk monddood worden gemaakt.’
Daarnaast gaan er geruchten over connecties van het koningshuis met Het Ronde Huis in Nunspeet, een locatie die in verband wordt gebracht met occulte satanische rituelen en elitebijeenkomsten. Dit huis, gebouwd door Frank van Floten, zou het toneel zijn geweest van geheime bijeenkomsten waar hooggeplaatste leiders betrokken waren bij duistere praktijken, waaronder rituele kindermisbruik. De eigenaar van het huis werd door velen in Nunspeet gevreesd. Volgens verhalen reed hij rond als een soort Zorro op zijn paard, met een jong Indonesisch meisje dat hij aan de werklieden overliet voor vermaak.
Pathéo heeft hier in het verleden documentaires over uitgezonden, waarin deze verhalen nader werden onderzocht en belicht.
https://omny.fm/shows/het-ronde-huis
https://www.youtube.com/playlist?list=PLPS8pIyOCPWJpT-FRwQS90ly9sf_nms9v
https://www.interessantetijden.nl/2022/08/13/het-ronde-huis-1907-epstein-eiland-op-de-veluwe/
De schimmige geschiedenis rondom het Bilderberg-hotel, waar de elite regelmatig bijeenkomt voor geheime vergaderingen, draagt bij aan de vele speculaties. Daarnaast roept de carrière van Wernher von Braun, een voormalige nazi-wetenschapper die na de oorlog bij NASA ging werken, vragen op over de verwevenheid van voormalige vijanden met westerse organisaties.
https://youtu.be/0hJlDfgvCPE?si=LqghSv55OonHQqH_
https://www.youtube.com/watch?v=bCMuGCM__5k
De monarchie wordt vaak enorm geromantiseerd. Denk bijvoorbeeld aan de beroemde traan van Máxima tijdens haar huwelijk met Willem-Alexander. Veel mensen sympathiseerden met het idee dat ze haar vader moest missen op deze bijzondere dag, terwijl anderen zich afvragen of hij daadwerkelijk afwezig was of simpelweg buiten beeld werd gehouden voor de camera's. Het blijft een onderwerp van speculatie en fascinatie binnen de publieke opinie.
Geloof jij nog steeds in sprookjes? En zijn de sprookjes die we van jongs af aan kennen misschien op een heel andere manier bedoeld om gelezen te worden? Vaak zijn deze verhalen doordrenkt met verdriet en verlies: er is altijd wel een moeder die overlijdt of verdwijnt. Denk aan Simba, die getraumatiseerd alleen het bos in vlucht. Hans en Grietje, achtergelaten door hun ouders en helemaal op zichzelf aangewezen, belanden uiteindelijk bij het snoephuisje van een enge heks. Roodkapje die, alleen op weg naar haar grootmoeder, in het donkere bos wordt opgejaagd en verslonden door de wolf. Assepoester, gevangen in een huis met haar wrede stiefmoeder en jaloerse stiefzusters. De Kleine Zeemeermin, die alles opoffert voor een liefde die haar uiteindelijk niet gelukkig maakt.
Het zijn eigenlijk geen vrolijke verhalen, en toch blijven we geloven in het sprookjesachtige plaatje: de prachtige jurken, het glanzende haar, de betoverende ogen. Iedereen ziet de romantiek en magie, terwijl de onderliggende thema’s vaak zwaar en melancholisch zijn. Zou hier misschien een verborgen boodschap achter zitten? Een vorm van conditionering die ons een bepaald wereldbeeld wil meegeven?
Misschien is het tijd om sprookjes met andere ogen te bekijken—niet alleen als verhalen over prinsen en prinsessen, maar als diepere symbolen voor groei, verlies en transformatie. Wat als Roodkapje niet alleen een meisje is, maar symbool staat voor het verliezen van onschuld? Wat als Assepoester eigenlijk gaat over het vinden van eigenwaarde, ondanks onderdrukking?
Zijn sprookjes er om ons te inspireren, te waarschuwen, of misschien zelfs te sturen in ons denken? Wat denk jij?
Liefde is op een heel vreemde manier aan ons voorgeschoteld, en ik vraag me oprecht af wat liefde nou werkelijk is. We lijken er massaal in te trappen, terwijl de feiten gewoon voor het oprapen liggen—ze liggen letterlijk op straat, klaar om in te duiken.
Neem bijvoorbeeld het koningshuis. Waarom hebben we eigenlijk een koning nodig? En waarom worden wij als burgers beschouwd als onderdanen? Alles is tegenwoordig traceerbaar, en toch wordt de wereld om ons heen plotseling ondoorzichtig. Is dit gewoon een hersenspinsel van de ‘wakkeren,’ of zit er meer achter? Denk aan geheime netwerken zoals de Bilderberg-groep, waar ons koningshuis ook bij betrokken zou zijn. Het lijkt één grote loge van machtige elites, waar op topniveau beslissingen worden genomen die wij nooit volledig te zien krijgen. We krijgen slechts de buitenste laag te zien, terwijl de echte agenda’s achter gesloten deuren blijven.
Kijk maar naar de Georgia Guidestones, waar openlijk te lezen staat wat de machthebbers werkelijk met ons van plan zijn. Alles ligt er, maar je moet de symboliek kunnen begrijpen. Denk bijvoorbeeld aan de Obelisk, zoals de Naald in Apeldoorn—de plek waar ooit de aanslag op Koninginnedag plaatsvond. Bijna niemand staat stil bij wat een obelisk werkelijk symboliseert. Voor sommigen is het slechts een kunstwerk, maar in werkelijkheid wordt het geassocieerd met oude esoterische kennis en aanbidding. Men zegt dat de obelisk symbool staat voor de fallus van de Egyptische god Horus, en dat het een diepere, occulte betekenis heeft binnen geheime genootschappen die verbonden zijn met satanisme.
Hoeveel van deze signalen zien we dagelijks zonder ze te herkennen? En waarom wordt er zo weinig over gesproken?
Ze zijn bezig te rommelen met het DNA van de mens, waarbij ze het mannelijke en vrouwelijke proberen om te draaien. Het lijkt erop dat hun eerste kind van geslacht moet veranderen, alsof ze de natuurlijke balans tussen man en vrouw willen verstoren. De oorspronkelijke mens—Adam en Eva—wordt door hen niet erkend. Ze lijken de vrouw te willen uitwissen of haar rol te minimaliseren.
In één van de tuinen van een koningshuis staat het infinity-teken met daarin een obelisk, wat symbool zou kunnen staan voor de scheiding tussen het mannelijke en vrouwelijke. Door op genetisch niveau te manipuleren, vervagen de grenzen tussen man en vrouw steeds meer. Mannen worden vrouwelijker, vrouwen worden mannelijker, en de opkomst van transgenderisme lijkt meer dan alleen een maatschappelijke ontwikkeling. Het lijkt een diepere agenda te dienen.
Als deze ontwikkelingen doorgaan, lijkt het alsof de natuurlijke schepping van de mens langzaam verdwijnt. Het gescheiden houden van het mannelijke en vrouwelijke zou kunnen leiden tot het verlies van natuurlijke voortplanting. Met technologieën zoals spermanabootsing en genetische manipulatie wordt het mogelijk om zonder tussenkomst van de man voort te planten en kinderen op maat te creëren, precies zoals gewenst. Maar is dit wel de bedoeling van de natuur?
Kijk eens naar beroemdheden die hun eerste kind van geslacht hebben laten veranderen. Denk aan Jolanthe Cabau van Kasbergen, waarvan haar zoontje meer op een meisje lijkt, of Tanja Jess, wiens kind zich van geslacht wilde veranderen. Angelina Jolie heeft een kind dat opvallend mannelijk oogt, en Cher’s kind veranderde zelfs van dochter naar zoon. Het gebeurt overal, maar velen realiseren zich niet dat deze ideeën al lang geleden in ons bewustzijn zijn geplant, zonder dat we het echt doorhebben.
Vandaag de dag worden we overspoeld met beelden en boodschappen die ons onbewust beïnvloeden. Of het nu via mode, media of beroemdheden gebeurt—de boodschap lijkt overal aanwezig, en het lijkt alsof we geen keuze meer hebben in hoe de toekomst van de mensheid eruit zal zien.
Scholen organiseren tegenwoordig Paarse Vrijdag, met de boodschap dat iedereen zichzelf mag zijn. Maar is dat werkelijk zo? Alles lijkt mogelijk en acceptabel, zolang je binnen de voorgeschreven lijnen blijft. Toch leven we in een maatschappij die in een diepe slaap verkeert, waarin de waarheid vaak verborgen blijft. Ons menselijke bestaan lijkt soms op een kat-en-muisspel, waarbij we slechts pionnen zijn in een groter verhaal.
Denk bijvoorbeeld aan de experimenten van Dr. Mengele, die een obsessieve interesse had in tweelingen en het menselijk lichaam. De gruwelijkheden die hij beging, kwamen later aan het licht, maar hoe zeker zijn we dat dergelijke praktijken ooit echt gestopt zijn? Wat als de oorlog in stilte is voortgezet? Er zijn bewijzen dat velen destijds zijn gevlucht naar Argentinië, onder een nieuwe identiteit. Sommige, zoals Dr. Von Braun, opereerden zelfs openlijk verder. Dit alles wijst op een verborgen strijd, een stille oorlog—een spirituele oorlog—waarbij de mensheid stukje bij beetje wordt ontzield.
Vandaag de dag worden we steeds meer aangesloten op technologie, en met de komst van kwantumcomputers en transhumanisme lijkt de transformatie van de mens in volle gang. De DNA-veranderingen, zoals mRNA-technologieën, kunnen misschien verklaard worden binnen deze grotere agenda. Ons DNA is immers meer dan een biologische code; het is een multidimensionale sleutel die ons verbindt met universele kennis en de Akasha-kronieken, waar alles wat we zijn en ooit geweest zijn ligt opgeslagen. Door deze codes te manipuleren, verliezen we mogelijk ons contact met de hogere bron en worden we steeds afhankelijker van kunstmatige systemen.
Wat als het uiteindelijke doel is om de mens te koppelen aan kunstmatige intelligentie, waarbij we niet langer vrij zijn maar eigendom worden van overheden en fabrikanten? Wanneer ons DNA wordt herschreven en gekoppeld aan een gecontroleerd netwerk, is de mens dan nog wel zichzelf? Misschien is dit de stille reden waarom bevolkingsaantallen wereldwijd subtiel worden verminderd—minder mensen betekent immers minder weerstand.
Door te spelen met onze genetische codes, raken we steeds verder verwijderd van onze oorspronkelijke essentie. De vraag is: zijn we bereid wakker te worden en ons bewustzijn terug te claimen, of blijven we gevangen in een wereld waarin we slechts een schaduw van ons ware zelf zijn?